به گزارش گنابادتایمز، به بهانه ی برگزاری جشنواره تئاتر رضوان یکی از شهروندان مطلبی را در این خصوص برای بخش مطالبات مردمی ارسال نموده است که در این مجال منتشر می گردد.

شهرستان گناباد در گذشته ای نه چندان دور در حوزه تئاتر و نمایش یکی از فعال ترین حوزه های استانی بوده است و در جشنواره های مختلف حضوری پررنگ داشته است.

اما متاسفانه در حالی بیست و چهارمین جشنواره تئاتر رضوان استان خراسان رضوی در گناباد به پایان رسید که حتی یک گروه تئاتر گنابادی در بخش مسابقه حضور نداشت و این در حالیست که رئیس اداره ارشاد گناباد در خصوص هدف از پذیرش میزبانی این جشنواره از سوی گناباد را ارتقای هنر نمایش گناباد از طریق حضور هنرمندان علاقه‌مند در جشنواره و استفاده از متون و محتوا با حضور اساتید و داوران جشنواره خوانده است. (منبع : خبرگزاری فارس)

آیا متولیان برگزاری نمی توانستند قبل از درخواست میزبانی و یا حتی چندین ماه قبل از برگزاری با اطلاع رسانی شفاف به فعالین هنری زمینه را برای حضور گروهی قوی و آبرومند فراهم نمایند؟

آیا صرف برگزاری جشنواره آن هم بدون جذب اعتبارات لازم به گونه ای Ú©Ù‡ اول شهریور ماه Ùˆ کمتر از Û²Û° روز مانده به برگزاری جشنواره بیش از نیمی از اعتبار آن نیز فراهم نشده بود نشان از مدیریت صحیح Ùˆ هوشمند دارد ، به نحوی Ú©Ù‡ اول شهریور ماه امسال، رئیس اداره ارشاد گناباد در جلسه شورای برنامه‌ریزی این مراسم اعلام Ù…ÛŒ کند : “برگزاری این جشنواره به هزینه‌ای در حدود چهار صد میلیون ریال نیاز دارد Ú©Ù‡ تاکنون یک سوم این مبلغ تامین شده است Ùˆ برای تامین اعتبار باید همه دست به دست هم بدهیم.” (منبع خبرگزاری ایسنا)

براستی وقتی یک گروه فعال شهرستان برای اجرای یک تعزیه و یا یک نمایش آیینی محتاج اندک هزینه جهت مقدمات برگزاری است برگزاری جشنواره ای با این هزینه و بدون حضور حتی یک کار تئاتری از گناباد در بخش مسابقه چه بازدهی می تواند داشته باشد.

حال سوال اساسی اینجاست که وقتی برای برگزاری جشنواره می توان تامین اعتبار کرد چرا در طول سالهای اخیر برای ارتقای تئاتر گناباد اقدام قابل توجهی انجام نشده است.

چرا باید رئیس اداره ارشاد و فرهنگ اسلامی گناباد در نشست خبری با اصحاب رسانه گناباد و در آستانه برگزاری این رویداد از عدم فعالیت بارز در عرصه تئاتر کلاسیک گناباد خبر دهد .(منبع خبرگزاری ایکنا)

هر چند هیچ کس با برگزاری جشنواره مخالف نیست اما باید اولویت های را شناخت و در جهت رفع مشکلات اساسی هنرمندان حرکت کرد.

یادداشت یک صاحب نظر :

آنچه میخوانید نقد وبررسی اجرای جشنواره بیست و چهارم استانی موسوم به جشنواره ی رضوان در شهرستان گناباد به نقل از سایت گناپا می باشد.(نقد) تشخیص سره از ناسره.بازگویی نقاط قوت و شناخت نقاط ضعفه است. تا از این رهگذر نقاط قوت تقویت و نقاط ضعف از بین برده شود. نگارنده ی این مقاله ((حمیدرضا مهدوی مقدم)) از فعالان عرصه ی هنر نمایش شهرستان گناباد می باشد.

ایشان از سال Û±Û³Û¹Û³ فعالیت نمایشی از آغاز Ùˆ تاکنون در نمایش هایی چون : اعتراض- نترس زندگی- افعی- کبودان Ùˆ اسفندیار- به Ú¯Ù„ نشستگان – جمشید- قطار Ùˆ… به بازیگری پرداخته Ùˆ در جشنواره های هشتم Ùˆ نهم استانی Ùˆ جنشواره اول خیابانی شرکت داشته Ùˆ تاکنون جایزه اول بازیگری استان- دوم استان – سوم نویسندگی – دوم بازیگری دانشجویی خراسان – اول بازیگری دانشجویی استان تهران را کسب کرده است.ازجمله آثار مکتوب Ùˆ منتشر شده ÛŒ ایشان : رسم رستم- رستمانه- تعزیه غنیمت- خوان هشتم- مهمانخانه- خرگوش با هوش- الاغ عاقل- یک درخت یک جنگل- تعزیه عصر عاشورا را Ù…ÛŒ توان نام برد.

به نام خالق هستی

بیست چهارمین جشنواره تئاتر استان خراسان رضوی (رضوان) در تاریخ ۱۷لغایت ۲۰ شهریور ماه ۱۳۹۳ باحضور گروه های نمایشی استان خراسان رضوی در شهرستان گناباد برگزار گردید. آنچه این جشنواره ها متمایز کرده بود، اجرای این جشنواره در شهرستان گناباد بوده. دراین جشنواره ۱۱ گروه در بخش مسابقه و ۵ گروه در بخش جنبی به اجرای نمایش های خود پرداختند.

برگزیدگان بخش مسابقه ی این جشنواره پس از شرکت در جشنواره منطقه ای در صورت حائز رتبه شدن به جشنواره ی فجر راه پیدا خواهند کرد.ضمن اینکه مسئولین و هنرمندان شهرستان تمام سعی خود را برای برگزاری هرچه بهتر این جشنواره به نمایش گذاشتند.دست مریزاد.

اجرای جشنواره ی بیست وچهارم در شهرستان گناباد فرصت مغتنمی بود تا مردم، هنرمندان ومسئولین به تجربه های تازه ای دست پیدا کنند.اگرچه بهره ی عامه ی مردم به دلیل کمبود فضا و زمان فشرده اجرای جشنواره اندک بود اما ظرفیت جشنواره فرصت مناسبی را برای دست اندرکاران تئاتر گناباد فراهم آورد تا ضمن تجدید دیدار با اصحاب هنر نمایش استان، ازتجربیات آنان بهره اندوخته، توشه اندوزد و خود را با کاروان تئاتر استان همراه سازد.

نکته ی حائز اهمیت دیگری که جشنواره در پی داشت آشنایی بیشتر مسئولین بویژه مسئولین فرهنگی شهرستان باهنر نمایش بود. بدون شک تعالی و پیشرفت هنر نمایش در شهرستان بدون همیاری و همکاری مسئولین فرهنگی میسر و مسیور نخواهد بود و درک صحیح آنان از هنر نمایش و ظرفیتی که تئاتر می تواند در جامعه ایجاد کند تعامل مسئولین هنرمند را در پی خواهد داشت، هرچند چون همیشه حضور مسئولین در جشنواره کم رنگ بود اما انتظار می رفت عزیزانی که فعالیت آنان در زمینه مسائل فرهنگی وهنرهای نمایش است از آن دیدن می نمودند.

یکی از تجربیات بزرگی که اجرای این جشنواره در شهرستان به یادگار گذاشت همبستگی مسئولین و هنرمندان و بخش خصوصی در اثبات این مهم بودن میتوان گام های بلندی برداشت.

گذشته از مطالبی که ذکر شد جشنواره بیست وچهارم در گناباد چند (ای کاش) را برای اهل فن باقی گذارد، (ای کاش) اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی که مقصد اجرای برنامه را داشت با برنامه ریزی قبلی و فراخوان هنرمندان شهرستان و در میان گذاشتن این مهم با ایشان سنجیده تر کار می کرد.شاید چنین مطرح شود که این جشنواره سالانه انجام می شود و اهل فن خبر دارند. این گرچه درست است اما هنرمندان تنها زمانی مایلند یا متن نمایش قابلی دارند در جشنواره ی استانی یا هر جشنواره ی دیگری شرکت می کنند. متاسفانه یک جانبه عمل کردن و باند بازی راه انداختن و اغراض دیگری در پشت صحنه بودن دامن هنر نمایش را نیز گرفته و این مشکلات در جاهایی چون جشنواره ی تئاتر به مانند دملی چرکین سرباز می کند.دلیل این مدعا نداشتن کار نمایش قابل عرضه در جشنواره است.

هفته ها قبل از برگزاری جشنواره، ادارات، نهاد ها وموسسات مختلفی در تدارک برنامه ریزی و برآورد جوانب کار بودند تا جشنواره به نحوه شایسته ای برگزار گردد.(ای کاش) همین مدیریت در سالهای گذشته به این نتیجه می رسید که برای رونق تئاتر گناباد باید نهاد ها، ادارات، و اشخاص متخصص را فرا خواند تا امروز تئاتر گناباد دچار چنین رکود سهمگینی نشود.

(ای کاش) مدیر محترمی که برای جشنواره که بودجه ملی برای آن تعریف شده است چنین به آب و آتش نمی زد. این (ای کاش) به آن دلیل است که اداره کل ارشاد استان خراسان همواره برای دادن سهم بودجه ی شهرستان گناباد یا تفاهم هایی که حق هنرمندان است خساست به خرج می داد و میدهد.

(ای کاش) عزیزانی که با مدیریت قوی و ارتباطات سازنده شان بودجه قابل توجهی را از بخش خصوصی کسب کردند نصف آنچان هزینه را برای هنرمندان گناباد در حسابی ریخته تا هنرمندان از بهره ی بانکی آن پول بتوانند کار نمایش ارائه نمایند.

(ای کاش) مسئولین ذیربط نمایش استان با استفاده از فرصتی که جشنواره برای حضور در شهرستان برایشان فراهم آورد بود به مشکلات تئاتر گناباد رسیدگی می کردند. اما دریغ گویا دوستان چنین مایل بودند تا جشنواره به سلامت به پایان کار خود رسیده و دوباره روز از نو.

نگارنده ی این سطور با علم به اینکه خواننده ی این مقاله کسانی غیر از هنرمندان و مسئولین ذیربط فرهنگی شهرستان نخواهند بود برخورد لازم میداند تا مطالبی را درباره تئاتر گناباد عرض نماید.

انجمن هنرهای نمایش گناباد در سال ۱۳۶۸ تاسیس گردید. در این بیست و اندی سال فعالیتش می گذرد در جشنواره های متعددی چون: جشنواره تئاتر استانی، جشنواره تئاتر خیابانی خراسان، جشنواره روستا(کشوری)، جشنواره تئاتر بسیجیان شرکت کرده است.هنرمندان شرکت کننده در هریک از این جشنواره ها توانسته اند رتبه های مهم استانی و کشوری را از آن خود کنند. اما اینکه چرا تئاتر گناباد سال به سال به جای پیشرفت روبه زوال رفته و به حال احتضار درآمده، نیاز به کالبد شکافی دارد.اگرچه ذکر این مقوله در این مقاله نمی گنجد و نیاز به کار گروه های تخصصی دارد و شاید که ذکر پاره ای از آن برای عموم به صلاح نباشد. اما ذکر یک مثال را برای خواننده خالی از لطف نمی دانم.

در عالم مثال اگر هنر را به ماهی تشبیه کنیم، بستر لازم برای رشد ماهی همانا امکانات،مدیریت ، بودجه و توجه است.ماهیانی که در جوی آب گرفتارند کوچک می مانند و هنرمندی که به قید سوئ مدیریت وضعف امکانات گرفتار است، سرخورده  به کسب دیگری می پردازد.البته تصور نشود انگشت اتهام به سمت شخص خاصی نشانه رفته است.منظور از مدیریت فرهنگی، طیف وسیعت تری از همه ی کسانی است که عنوان شغلی آنان نام فرهنگ را یدک می کشد یا به نحوی در سیاستگذاری نهادهای فرهنگی دخیل هستند، می باشد.

در پایان ذکر چند مورد که جهت پیشرفت و تعالی هنر نمایش حائز اهمیت هستند را بر می شمرم و قضاوت را به خواننده محترم می سپارم.(ای کاش) در سالی که مزین به نام فرهنگ گشته، اتفاقی میمون و مبارک را در جامه هنری خود شاهد باشیم.

۱_ نظر به هجمه ی بزرگ فرهنگی صهیونسیم بین الملل و استعار وایرانگر و اهمیت مقابله ی همه ی دست اندرکاران فرهنگ و هنر کشور با آن، حتی در جوامع کوچک و سطوح پایین، باید فعالیت های فرهنگی را گسترش داده و جوانان را به مراکز فرهنگی و هنری جذب نمود. براین اساس مسئولین در بالاترین سطح مدیریت شهرستان تا مسئولان اجرایی فرهنگی باید به این باور برسند که هنر تئاتر برای شهرستان یک نیاز است.

درک (ضرورت) هاست که برنامه ریزی و تلاش رابه ارمغان می آورد. در صورت عدم شناخت این مهم اگر سالهای سال تئاتر وجود نداشته باشد اتفاقی رخ نداده وکسی متوجه نخواهد شد.

۲_ نگاه سیاسی کارانه، جناهی و امنیتی به هنر باعث بی انگیزگی در مسئولان ذیربط می شود و هنرمندان را به انزوا می کشاند.هنگامی که با هر حرکتی ما شاهد عیب و ایرادگیری افراد متفاوت حتی غیر متخصص باشیم مسئول ما هم به این مسئله می رسد که عدم فعالیت هیچ درد سری در پی نخواهد داشت.

۳_ اگرچه در رکود هنر نمایش هنرمندان نیز به اندازه ی مسئولین مقصر می باشند، اما این جامعه و مسئولین هستند که دلگرمی و خیزش در جامه ی هنری ایجاد می کنند واین میسر نمی شود مگر با درک و شناخت هنر و هنرمند از سوی مسئولین.

۴_استفاده ی ایرادی و مقطعی از هنرمندان در طول سالهای گذشته باعث شده تا این تفکر که مسئولین فرهنگی تنها برای پر کردن گزارش ها و افزایش بیلان کار خود از آنان استفاده می کنند، قوت گیرد تا حدی که هنرمندان نمایش به این نتیجه رسیداند که ثمره تلاش آنان تنها زحمت برای آنان به بار آورده و گزارش کار برای دیگران به ارمغان.

۵_شاید گروهی چنین عیب گیری کنند که مهم نیست گناباد در گذشته چه پیشینه ای داشته، اکنون چه؟ باید عرض کرد که کار فرهنگی در یک سال، دو سال به ثمر نمی رسد. پیشرفت فرهنگی نیاز به تداوم در سیاستگذاری و فعالیت دارد.گفته شده اگر غنیمت یکساله دارید، گندم بکارید.اگر نیست ده ساله دارید درخت غرس کنید.اما نمود کار فرهنگی نیاز به سالها و دهه های متمادی کار طاقت فرسا دارد.بکارگیری مدیریت های مختلف با دیدگاه های غیر تخصصی در سالهای گذشته باعث گردیده تا این تداوم قطع گشته و جامعه هنری شهرستان به سوی یک نوع افول توام با بی انگیزگی پیش رود.

۶_ درسالهای اخیر اقبال عمومی جوانان به رشته های مختلف هنر باعث علاقه ورود بخش خصوصی به حیطه ی فعالیت های هنری شده است. ایجاد چند موسسه فرهنگی و هنری دلیل بر این مدعا است.موسساتی که به دلایل گوناگون که در این مقاله نم گنجد دچار دلسردی گشته اند.شاید چنین تصور شود که تنها واگذاری مجوز دلیل بر پیشرفت است اما باید باور داشت که (حمایت) رمز ماندگاری این موسسات است.

۷_ کنترل و هدایت انرژی جوانان باید بزرگترین دغدغه سیاستگذاری فرهنگی باشد. دنیای امروز دنیای جنگ فرهنگی است. اگر ما توانایی جذب و هدایت جوانان علاقمند را نداشته باشیم این استعدادها در خوش بینانه ترین حالت ها سراز مجالس عروسی در آورند.متاسفانه اخیرا گروهی در خانه های خود برنامه موسیقی ساخته برای شبکه های ماهواره ای ارسال می کنند تا درین وسیله از راه شبکه یا هرجای دیگری چون آکادمی گوگوش یکی شوند چون شادمهر عقیلی این در حالی است که بزرگترین فعالیت فرهنگی در دو سال اخیر شهرستان گناباد رنگ تابلوی مغازه هایی است که نام خارجی دارند.

۸_رفاقت با هنرمند به جای مهمتری کردن براو و تهدید به ندادن مجوز، ندادن سالن ندادن ماشین تبلیغ، وهزار نه ومن ما کردن دیگر یک اصل در پیشرفت است.

۹_عدم رعایت قواعد بازی از سوی هنرمند از دیگر آفات هنر نمایش است.عدم درک مشکلات مسئول مربوطه در قبال ضوابط سیاسی و اجتماعی موجود و داشتن توقعات بی مورد و بیش از حد از سوی هنرمندان، غرور و خود را یگانه دیدن چون علف هرزی است که جلوی رشد و شکوفایی را گرفته و زاویه دید هنرمند را تنگ می کند.
در پایان امیدوارم خوانندهی محترم بجای هر نوع قضاوت مغرضانه یا تنگ نظری این مهم را درک کند که نظر نگارنده و دیگر هنرمندان خیر بوده و امیدواراند که قدم مثبتی برداشته شود.چه اگر حقیر را درد تعالی هنر نبود، هرگز اقدام به نوشتن این مکتوبه نمی نمود. به امید رشد و شکوفایی هنر نمایش در شهرستان گناباد به لطف خداوند مسئولین و همکاری تمامی هنرمندان عزیز شهرستان.

ارسال مطالبه مردمی