منبر یا تریبون تبیلغاتی !

مصیبتی عظیم در تاریخ بشریت رخ داد که چند دهه پس از رفتن پیامبر اعظم علیه السلام، پاک‌ترین سلاله ایشان را به وحشیانه‌ترین شکلی به قربانگاه بردند و ریشه‌های آن را باید در انحراف خواص دانست. این انحرافات آنقدر توسط صاحبان تریبون بسط یافت که سیدشباب اهل بهشت را، جماعتی نمازگزار و روزه گیر و حاجی قربه الی الله کشتند!

امروز که عالم و آدم سیاه پوش عزای اشرف اولاد آدم هستند، تریبون‌هایی که باید در اختیار خواص با بصیرت قرار گیرد تا بشریت شاهد تکرار عاشورا نباشد، متاسفانه گاهاً در اختیار افرادی سیاسی قرار گرفته است که با اهداف انتخاباتی و حسب اتفاق با دعوت مسئولین هیئت ها اقدام به سخنرانی می نمایند.

استفاده ابزاری از ایام سوگواری سیدالشهدا علیه السلام متاسفانه تبدیل به یک اپیدمی شده است و کاندیداهای احتمالی مجلس با حضور در محافل مذهبی و جلسات عزاداری از این فرصت بهره برداری می نمایند.

هر چند که دین و سیاست دو مقوله ی جدایی ناپذیر هستند و می توان در سخنرانی ها به طرح مسائل سیاسی و بصیرت افزا پرداخت و مردم را در راستای انتخابی شایسته بر اساس شاخصه های اسلام یاری کرد اما این مجالس نباید به صورت خاص در اختیار کاندیداهای احتمالی قرار داد تا به نوعی به تبلیغات در پوشش جلسات عزاداری دامن بزنند.

امید است دستگاه های نظارتی این گونه تحرکات را رصد کرده و در جهت برخورد با کسانی که دست به تبلیغات زودرس می زنند اقدام نمایند